Το Βασίλειο της Ταϊλάνδης είναι η μόνη χώρα της Νοτιατολικής Ασίας που δεν γνώρισε ποτέ τον αποικιοκρατικό ζυγό, αλλά ούτε τους εμφυλίους πολέμους και τις φυλετικές διαμάχες, που κατα καιρούς έπληξαν τις άλλες χώρες της περιοχής. Αυτό το επίτευγμα γιορτάζεται και στ’ ονομά της: Ταϊλάνδη η Prathet Thai, που σημαίνει «η χώρα των ελευθέρων». Η φράση που χαρακτηρίζει όμως περισσότερο τους ταϊλανδούς είναι το παρωνύμιο «χώρα των χαμογελων». Οι επισκέπτες στην Ταϊλάνδη εντυπωσιάζονται απο τα χαμόγελα που κυριαρχούν παντού. Οτιδήποτε γίνεται εδώ, ακόμα και η πιο κοπιαστική δουλειά πρέπει να περιέχει λίγη δόση σανούκ (κεφιού).
Ο επισκέπτης εδώ θα συναντήσει ένα αρχαίο πολιτισμό, απέναντι σε ένα δυναμικό παρών.
Η Ταϊλάνδη, συνορεύει με το Λάος και την Καμπότζη στα ανατολικά, τον κόλπο της Ταϊλάνδης και τη Μαλαισία στα νότια, τη θάλασσα Άνταμαν και τη Βιρμανία στα δυτικά. Η Ταϊλάνδη είναι επίσης γνωστή ως Σιάμ, όπως ήταν το επίσημο όνομα της χώρας μέχρι το 1949.
Η εθνική εορτή είναι τα γενέθλια της αυτού μαγαλειότητας του Βασιλιά, στις 5 Δεκεμβρίου.
ΙΣΤΟΡΙΑ Η προέλευση της Ταϊλάνδης είναι παραδοσιακά συνδεμένη με το βασίλειο Σουκοτάϊ που ιδρύθηκε το 1238. Στα μέσα του 14ου αιώνα, το βασίλειο Σουκοτάϊ δίνει τη σκυτάλη στο ακόμα μεγαλύτερο βασίλειο της Αγιουτάγια. Η ονομασία Σιάμ παρέμεινε μέχρι τις 11 Μαΐου 1949, όπου και μετονομάστηκε σε Ταϊλάνδη. Ο Ταϊλανδικός πολιτισμός επηρεάστηκε πολύ και από την Κίνα και από την Ινδία. Η επαφή με τις διάφορες ευρωπαϊκές δυνάμεις άρχισε στο 16ο αιώνα, αλλά παρά τη συνεχή πίεση, η Ταϊλάνδη είναι η μοναδική νοτιοανατολική ασιατική χώρα που δεν κατακτήθηκε από κάποια Ευρωπαϊκή δύναμη.
Το επίσημο ημερολόγιο στην Ταϊλάνδη είναι βασισμένο στη Βουδιστική Περίοδο, η όποια είναι 543 έτη μπροστά από το δυτικό ημερολόγιο. Παραδείγματος χάριν, το έτος 2000 μ.Χ. είναι ίσο με το έτος 2543 Β.Π.
Επαρχίες
Η Ταϊλάνδη διαιρείται σε 75 επαρχίες (στα ταϊλανδικά Τσάνγουατ ). Κάθε επαρχία διαιρείται σε μικρότερες περιοχές - από το 2000 υπάρχουν 795 περιοχές, 81 υπο-περιοχές και 50 περιοχές της Μπανγκόκ. Εντούτοις, μερικά μέρη των επαρχιών που οριοθετούν την Μπανγκόκ αναφέρονται ως ευρύτερη Μπανγκόκ. Αυτές οι επαρχίες περιλαμβάνουν το Νοντάμπουρι, το Πάτούμ Τάνί, το Σάμούτ Πράκάν, το Νάνκον Πάτόμ και το Σάμούτ Σάκόν. Το όνομα κάθε κύριας πόλης είναι το ίδιο με αυτό της επαρχίας. Οι 75 επαρχίες είναι οι εξής:
Βόρεια Τσιάνγκ Μάι, Τσιάνγκ Ράι, Καμπάενγκ Πετ, Λαμπάνγκ, Λαμπούν, Μάι Χονγκ Σον, Νάκον Σαγουάν, Ναν, Παγιάο, Φέτσαμπαν, Πίκιτ, Πίτσανουλοκ, Πράι, Σούκοτάι, Τακ, ΟυΤάι Τανί, Ουτάραντιτ.
Ανατολική Τσάτσοενγκσαο, Τσάνταμπερι, Τσόνμπερι, Πράτσινμπερι, Ρεγιόνγκ, Σα Καέο, Τρατ.
Νότια Τσούμ-πόν, Κράμπί, Νάκον Σι Τάμμαράτ, Ναρατιβουάτ, Πάτανί, Πανγκ Ενγκά, Παταλούνγκ, Πουκέτ, Ρανόνγκ, Σατούν, Σόνγκλά, Σούρατ Τανί, Τρανγκ, Γιάλα.
Βορειοανατολική Άμνατ Τσάροεν, Μπούρι Ραμ, Τσαιγιαπούμ, Καλάσιν, Κον Καέν, Λόεϊ, Μάχα Σάρακαμ, Μουκνταχάν, Νάνκον Πάτόμ, Νάνκόν Ρατσάσιμά, Νόνγκ Μποάα Λάμπου, Νόνγκ Χάι, Ρόι Ετ, Σάκον Νάνκον, Σι Σα Κετ, Σουρίν, Ούμπον Ρατσατάνί, Ούντόν Τάνί, Γιάσοθον. Ανγκ Τονγκ, Νάνκόν Σι Αγιουτάγια, Μπανγκόκ(Κρούνγκ Τέπ Μάχα Νάνκον), Τσάι Νατ, Καντσάναμπερι, Λόπμπερι, Νάνκον Νεϊγιόκ, Νάνκον Πάθομ, Νόνθαμπερι, Πάθομ Θάνι, Πέτσαμπερι, Πράτσουατ Κίρι Χαν, Ράτσαμπερι, Σάμουτ Πράκαν, Σάμουτ Σάκον, Σάμουτ Σόνγκραμ, Σάραμπερι, Σίνγκμπερι, Σούφανμπερι.
Η Ταϊλάνδη είναι κατοίκημένη σε διάφορες ευδιάκριτες γεωγραφικές περιοχές, που αντιστοιχούν στις επαρχιακές ομάδες. Το βόρειο τμήμα της χώρας είναι ορεινό, με το υψηλότερο σημείο που είναι το Ντόι Ίνθανον σε ύψος 2.576μ. Τα βορειοανατολικά αποτελούνται από το Οροπέδιο Κοράτ, που συνορεύει στα ανατολικά με τον ποταμό Μεκόνγκ. Στο κέντρο της χώρας εκτείνεται η επίπεδη κοιλάδα με τον ποταμό Τσάο Πράγια, ο οποίος τρέχει στον Κόλπο της Ταϊλάνδης. Ο νότος αποτελείται από το στενό Ισθμό Κρα που διευρύνεται στην Χερσόνησο της Μαλαισίας. Το τοπικό κλίμα είναι τροπικό και με κύριο χαρακτηριστικό τους μουσώνες. Υπάρχει ένας βροχερός, θερμός, και νεφελώδης νοτιοδυτικός μουσώνας από τα μέσα του Μάη μέχρι το Σεπτέμβριο, όπως και ένας ξηρός, δροσερός βορειοανατολικός μουσώνας από το Νοέμβριο μέχρι τα μέσα Μαρτίου. Ο νότιος ισθμός είναι πάντα ζεστός και υγρός. Μεγάλες πόλεις εκτός από την πρωτεύουσα Μπανγκόκ περιλαμβάνουν το Νάκον Ρατσασίμα, το Γιούντον Τάνι, το Νάκον Σαγουάν, το Μάι Τσιάνγκ, το Σουράτ Θάνι, το Πουκέτ και το Χατ Γιάι (Σόνγκλα). Δείτε επίσης: Κατάλογος νησιών της Ταϊλάνδης
Οικονομία
Μετά από παρουσία του υψηλότερου ποσοστού αύξησης παγκοσμίως από το 1985 ως το 1995 - κατά μέσο όρο σχεδόν 9% ετησίως - αυξημένη πίεση στο νόμισμα της Ταϊλάνδης, το μπαχτ, το 1997 οδήγησε σε μια κρίση που αποκάλυψε τις αδυναμίες οικονομικού τομέα και ανάγκασε την κυβέρνηση να υποτιμήσει το νόμισμα. Πολύ σταθερό σε 25 προς 1 δολλάριο ΗΠΑ, το μπαχτ έφθασε στο χαμηλότερο σημείο του 56 προς 1 δολλάριο ΗΠΑ τον Ιανουάριο του 1998 και η οικονομία που συμβλήθηκε κατά 10,2% το ίδιο έτος. Η κρίση επεκτάθηκε στην Ασιατική οικονομική κρίση. Η Ταϊλάνδη εισήχθηκε σε στάδιο αποκατάστασης το 1999, η επεκτάθηκε οικονομικά κατά 4,2% και αύξήσε την οικονομία της 4,4% το 2000, κατά ένα μεγάλο μέρος λόγω των αυξημένων εξαγωγών - που αυξήθηκαν περίπου κατά 20% το 2000. Η αύξηση μετριάστηκε με τη χαλάρωση της σφαιρικής οικονομίας το 2001, αλλά βελτιώθηκε στα επόμενα έτη λόγω της ισχυρής ανάπτυξης της Κίνας και τα διάφορα εσωτερικά προγράμματα υποκίνησης σε συνδιασμό με τις πολιτικές που προωθούνται από τον Πρωθυπουργό Θάκσιν Σιναγουάτρα. Η αύξηση το 2003 υπολογίζεται να είναι περίπου 6,3%, και κατά 8% και 10% το 2004 και το 2005. Η χώρα παράγει, από γεωργικής πλευράς, ρύζι, αραβόσιτο, ταπιόκα, ζαχαροκάλαμο, ελαστικό κόμμι, σόγια και καρύδες. Η βιομηχανία είναι αρκετά αναπτυγμένη. Κατασκευάζονται υφάσματα και είδη ένδυσης, τσιμέντο, ηλεκτρικές συσκευές και εξαρτήματα υπολογιστών, ολοκληρωμένα κυκλώματα, είδη επίπλωσης, πλαστικά, αυτοκίνητα και ανταλλακτικά, ενώ από πλευράς μεταποιητικής βιομηχανίας υπάρχουν εργοστάσια επεξεργασίας τροφίμων, ποτών και καπνού. Αξιόλογος είναι, επίσης, και ο ορυκτός πλούτος της χώρας: Είναι δεύτερη στην παγκόσμια παραγωγή βολφραμίου και τρίτη στην παραγωγή κασσιτέρου, ενώ υπάρχουν πολύτιμοι και ημιπολύτιμοι λίθοι Ο τουρισμός συμβάλλει σημαντικά στην Ταϊλανδική οικονομία, και η βιομηχανία έχει ωφεληθεί από την υποτίμηση του Ταϊλανδικού μπαχτ και τη σταθερότητα της Ταϊλάνδης. Οι αφίξεις τουριστών το 2002 (10,9 εκατομμύρια) απεικόνισαν μια αύξηση 7,3% από το προηγούμενο έτος (10,1 εκατομμύρια).
Δημογραφία
Ο πληθυσμός της Ταϊλάνδης (1961-2003). Πηγή : FAOSTAT, 2005. Πληθυσμός σε χιλιάδες. Στον πληθυσμό της Ταϊλάνδης επικρατούν οι φυλές Τάι και Λάο, η τελευταία συγκεντρώθηκε στη βορειοανατολική περιοχή του Άισαν και αποτελεί περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού. Υπάρχει επίσης μια μεγάλη κοινότητα των ταϊλανδών κινέζων, που έχουν διαδραματίσει ιστορικά έναν δυσανάλογα σημαντικό ρόλο στην οικονομία. Η Chinatown της Μπανγκόκ βρίσκεται στο δρόμο Γιάογουαρατ (Yaowarat). Αλλες εθνικές ομάδες περιλαμβάνουν τους Μαλαισιανούς στο νότο, τους Μον, τους Χμερ και διάφορες άλλες γηγενείς φυλές που ζουν στους λόφους. Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή (2000) το 94,6% Ταϊλανδών είναι Βουδιστές της παράδοσης Θεραβάντα. Μουσουλμάνοι είναι η δεύτερη θρησκευτική ομάδα στην Ταϊλάνδη κατά 4,6%. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι Μαλαισιανοί και είναι συγκεντρομένοι κυρίως στο νότο, όπου διαμορφώνουν μια ισχυρή πλειοψηφία σε τέσσερις επαρχίες. Χριστιανοί, κυρίως Καθολικοί, αντιπροσωπεύουν το 0,75% του πληθυσμού. Μια μικροσκοπική αλλά επιδρούσα κοινότητα Σιχ και κάποιοι Ινδουιστές επίσης ζουν στις πόλεις της χώρας. Η Ταϊλανδική γλώσσα είναι εθνική γλώσσα της Ταϊλάνδης, γραπτή στο αλφάβητό της, αλλά πολλές εθνικές και περιφερειακές διάλεκτοι υπάρχουν επίσης στις περιοχές όπου οι άνθρωποι μιλούν κυρίως Άισαν ή Χμερ. Αν και τα αγγλικά διδάσκονται ευρέως στα σχολεία, η ικανότητα είναι χαμηλή. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 73,1 χρόνια (70,77 χρόνια οι άνδρες και 75,55 οι γυναίκες).
Μεταφορές
Δρόμος στη ΜπανγκόκΤο 2008 λειτουργούσαν στο κράτος 108 αεροδρόμια και 3 ελικοδρόμια. Ο εμπορικός στόλος περιλαμβάνει 398 πλοία. Το οδικό δίκτυο καλύπτει (2006) περισσότερα από 180.000 χλμ. Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά. Η Μπανγκόκ είναι η μοναδική πόλη της Ταϊλάνδης που διαθέτει μετρό. Γενικά οι μεταφορές στη Ταϊλάνδη χαρακτηρίζονται χαοτικές χωρίς να επικρατεί κάποιο μέσο μεταφοράς. Ιδιαίτερα διαδεδομένη είναι και η χρήση δικύκλων, μοτοσυκλετών αλλά και ποδηλάτων.
Πολιτισμός
Το Μουάι Τάι ή Ταϊλανδική πυγμαχία, είναι το εθνικό άθλημα στην ΤαϊλάνδηΤο Μουάι Τάι ή Ταϊλανδική πυγμαχία, είναι το εθνικό άθλημα στην Ταϊλάνδη και η εγγενής πολεμική τέχνη. Έγινε δημοφιλές σε όλο τον κόσμο στη δεκαετία του '90. Παρόμοιες μορφές πολεμικής τέχνης υπάρχουν σε άλλες νοτιοανατολικές ασιατικές χώρες. Ο τυποποιημένος χαιρετισμός στην Ταϊλάνδη είναι μια χειρονομία που θυμίζει στάση προσευχής, αποκαλούμενη βουάι (wai). Στα ταμπού περιλαμβάνονται το άγγιγμα του κεφαλιού ή η υπόδειξη με τα πόδια, δεδομένου ότι το κεφάλι θεωρείται το υψηλότερο και το πόδι το χαμηλότερο μέρος του σώματος. Το να περπατά κανείς πάνω από κάποιον ή πάνω από τρόφιμα, θεωρείται προσβολή. Τα βιβλία και άλλα έγγραφα θεωρούνται τα πιο σεβαστά υλικά αντικείμενα - επομένως κάποιος δεν πρέπει να σπρώξει ένα βιβλίο (για να το δώσει) πάνω σε ένα τραπέζι ή να το αφήσει στο πάτωμα. Η Ταϊλάνδη είναι μια Συνταγματική Μοναρχία και ο βασιλιάς είναι εξαιρετικά αξιοσέβαστος. Είναι παράνομο να προσβληθεί η βασιλική οικογένεια. Η Ταϊλανδική κουζίνα συνδυάζει πέντε θεμελιώδεις προτιμήσεις: γλυκό, πικάντικο, ξινό, πικρό και αλμυρό.
Ετοιμολογία της λέξης Ταϊλάνδη Η λέξη Τάϊ (ไทย, Thai) σημαίνει "ελευθερία" στην Ταϊλανδική γλώσσα. Δηλώνει επίσης το όνομα της ταϊλανδικής φυλής – Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ορισμένοι κάτοικοι και μάλιστα απο την μεγάλη κινεζική μειονότητα, συνεχίζει να χρησιμοποιεί το όνομα Σιάμ.
Το Βασίλειο της Ταϊλάνδης είναι η μόνη χώρα της Νοτιατολικής Ασίας που δεν γνώρισε ποτέ τον αποικιοκρατικό ζυγό, αλλά ούτε τους εμφυλίους πολέμους και τις φυλετικές διαμάχες, που κατα καιρούς έπληξαν τις άλλες χώρες της περιοχής.
Αυτό το επίτευγμα γιορτάζεται και στ’ ονομά της: Ταϊλάνδη η Prathet Thai, που σημαίνει «η χώρα των ελευθέρων».
Η φράση που χαρακτηρίζει όμως περισσότερο τους ταϊλανδούς είναι το παρωνύμιο «χώρα των χαμογελων». Οι επισκέπτες στην Ταϊλάνδη εντυπωσιάζονται απο τα χαμόγελα που κυριαρχούν παντού.
Οτιδήποτε γίνεται εδώ, ακόμα και η πιο κοπιαστική δουλειά πρέπει να περιέχει λίγη δόση σανούκ (κεφιού).
Ο επισκέπτης εδώ θα συναντήσει ένα αρχαίο πολιτισμό, απέναντι σε ένα δυναμικό παρών.
Η Ταϊλάνδη, συνορεύει με το Λάος και την Καμπότζη στα ανατολικά, τον κόλπο της Ταϊλάνδης και τη Μαλαισία στα νότια, τη θάλασσα Άνταμαν και τη Βιρμανία στα δυτικά. Η Ταϊλάνδη είναι επίσης γνωστή ως Σιάμ, όπως ήταν το επίσημο όνομα της χώρας μέχρι το 1949.
Η εθνική εορτή είναι τα γενέθλια της αυτού μαγαλειότητας του Βασιλιά, στις 5 Δεκεμβρίου.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Η προέλευση της Ταϊλάνδης είναι παραδοσιακά συνδεμένη με το βασίλειο Σουκοτάϊ που ιδρύθηκε το 1238. Στα μέσα του 14ου αιώνα, το βασίλειο Σουκοτάϊ δίνει τη σκυτάλη στο ακόμα μεγαλύτερο βασίλειο της Αγιουτάγια.
Η ονομασία Σιάμ παρέμεινε μέχρι τις 11 Μαΐου 1949, όπου και μετονομάστηκε σε Ταϊλάνδη.
Ο Ταϊλανδικός πολιτισμός επηρεάστηκε πολύ και από την Κίνα και από την Ινδία. Η επαφή με τις διάφορες ευρωπαϊκές δυνάμεις άρχισε στο 16ο αιώνα, αλλά παρά τη συνεχή πίεση, η Ταϊλάνδη είναι η μοναδική νοτιοανατολική ασιατική χώρα που δεν κατακτήθηκε από κάποια Ευρωπαϊκή δύναμη.
Το επίσημο ημερολόγιο στην Ταϊλάνδη είναι βασισμένο στη Βουδιστική Περίοδο, η όποια είναι 543 έτη μπροστά από το δυτικό ημερολόγιο. Παραδείγματος χάριν, το έτος 2000 μ.Χ. είναι ίσο με το έτος 2543 Β.Π.
Επαρχίες
Η Ταϊλάνδη διαιρείται σε 75 επαρχίες (στα ταϊλανδικά Τσάνγουατ ). Κάθε επαρχία διαιρείται σε μικρότερες περιοχές - από το 2000 υπάρχουν 795 περιοχές, 81 υπο-περιοχές και 50 περιοχές της Μπανγκόκ. Εντούτοις, μερικά μέρη των επαρχιών που οριοθετούν την Μπανγκόκ αναφέρονται ως ευρύτερη Μπανγκόκ. Αυτές οι επαρχίες περιλαμβάνουν το Νοντάμπουρι, το Πάτούμ Τάνί, το Σάμούτ Πράκάν, το Νάνκον Πάτόμ και το Σάμούτ Σάκόν. Το όνομα κάθε κύριας πόλης είναι το ίδιο με αυτό της επαρχίας. Οι 75 επαρχίες είναι οι εξής:
Βόρεια
Τσιάνγκ Μάι, Τσιάνγκ Ράι, Καμπάενγκ Πετ, Λαμπάνγκ, Λαμπούν, Μάι Χονγκ Σον, Νάκον Σαγουάν, Ναν, Παγιάο, Φέτσαμπαν, Πίκιτ, Πίτσανουλοκ, Πράι, Σούκοτάι, Τακ, ΟυΤάι Τανί, Ουτάραντιτ.
Ανατολική
Τσάτσοενγκσαο, Τσάνταμπερι, Τσόνμπερι, Πράτσινμπερι, Ρεγιόνγκ, Σα Καέο, Τρατ.
Νότια
Τσούμ-πόν, Κράμπί, Νάκον Σι Τάμμαράτ, Ναρατιβουάτ, Πάτανί, Πανγκ Ενγκά, Παταλούνγκ, Πουκέτ, Ρανόνγκ, Σατούν, Σόνγκλά, Σούρατ Τανί, Τρανγκ, Γιάλα.
Βορειοανατολική
Άμνατ Τσάροεν, Μπούρι Ραμ, Τσαιγιαπούμ, Καλάσιν, Κον Καέν, Λόεϊ, Μάχα Σάρακαμ, Μουκνταχάν, Νάνκον Πάτόμ, Νάνκόν Ρατσάσιμά, Νόνγκ Μποάα Λάμπου, Νόνγκ Χάι, Ρόι Ετ, Σάκον Νάνκον, Σι Σα Κετ, Σουρίν, Ούμπον Ρατσατάνί, Ούντόν Τάνί, Γιάσοθον.
Ανγκ Τονγκ, Νάνκόν Σι Αγιουτάγια, Μπανγκόκ(Κρούνγκ Τέπ Μάχα Νάνκον), Τσάι Νατ, Καντσάναμπερι, Λόπμπερι, Νάνκον Νεϊγιόκ, Νάνκον Πάθομ, Νόνθαμπερι, Πάθομ Θάνι, Πέτσαμπερι, Πράτσουατ Κίρι Χαν, Ράτσαμπερι, Σάμουτ Πράκαν, Σάμουτ Σάκον, Σάμουτ Σόνγκραμ, Σάραμπερι, Σίνγκμπερι, Σούφανμπερι.
Η Ταϊλάνδη είναι κατοίκημένη σε διάφορες ευδιάκριτες γεωγραφικές περιοχές, που αντιστοιχούν στις επαρχιακές ομάδες. Το βόρειο τμήμα της χώρας είναι ορεινό, με το υψηλότερο σημείο που είναι το Ντόι Ίνθανον σε ύψος 2.576μ. Τα βορειοανατολικά αποτελούνται από το Οροπέδιο Κοράτ, που συνορεύει στα ανατολικά με τον ποταμό Μεκόνγκ. Στο κέντρο της χώρας εκτείνεται η επίπεδη κοιλάδα με τον ποταμό Τσάο Πράγια, ο οποίος τρέχει στον Κόλπο της Ταϊλάνδης. Ο νότος αποτελείται από το στενό Ισθμό Κρα που διευρύνεται στην Χερσόνησο της Μαλαισίας.
Το τοπικό κλίμα είναι τροπικό και με κύριο χαρακτηριστικό τους μουσώνες. Υπάρχει ένας βροχερός, θερμός, και νεφελώδης νοτιοδυτικός μουσώνας από τα μέσα του Μάη μέχρι το Σεπτέμβριο, όπως και ένας ξηρός, δροσερός βορειοανατολικός μουσώνας από το Νοέμβριο μέχρι τα μέσα Μαρτίου. Ο νότιος ισθμός είναι πάντα ζεστός και υγρός. Μεγάλες πόλεις εκτός από την πρωτεύουσα Μπανγκόκ περιλαμβάνουν το Νάκον Ρατσασίμα, το Γιούντον Τάνι, το Νάκον Σαγουάν, το Μάι Τσιάνγκ, το Σουράτ Θάνι, το Πουκέτ και το Χατ Γιάι (Σόνγκλα).
Δείτε επίσης: Κατάλογος νησιών της Ταϊλάνδης
Μετά από παρουσία του υψηλότερου ποσοστού αύξησης παγκοσμίως από το 1985 ως το 1995 - κατά μέσο όρο σχεδόν 9% ετησίως - αυξημένη πίεση στο νόμισμα της Ταϊλάνδης, το μπαχτ, το 1997 οδήγησε σε μια κρίση που αποκάλυψε τις αδυναμίες οικονομικού τομέα και ανάγκασε την κυβέρνηση να υποτιμήσει το νόμισμα. Πολύ σταθερό σε 25 προς 1 δολλάριο ΗΠΑ, το μπαχτ έφθασε στο χαμηλότερο σημείο του 56 προς 1 δολλάριο ΗΠΑ τον Ιανουάριο του 1998 και η οικονομία που συμβλήθηκε κατά 10,2% το ίδιο έτος. Η κρίση επεκτάθηκε στην Ασιατική οικονομική κρίση.
Η Ταϊλάνδη εισήχθηκε σε στάδιο αποκατάστασης το 1999, η επεκτάθηκε οικονομικά κατά 4,2% και αύξήσε την οικονομία της 4,4% το 2000, κατά ένα μεγάλο μέρος λόγω των αυξημένων εξαγωγών - που αυξήθηκαν περίπου κατά 20% το 2000. Η αύξηση μετριάστηκε με τη χαλάρωση της σφαιρικής οικονομίας το 2001, αλλά βελτιώθηκε στα επόμενα έτη λόγω της ισχυρής ανάπτυξης της Κίνας και τα διάφορα εσωτερικά προγράμματα υποκίνησης σε συνδιασμό με τις πολιτικές που προωθούνται από τον Πρωθυπουργό Θάκσιν Σιναγουάτρα. Η αύξηση το 2003 υπολογίζεται να είναι περίπου 6,3%, και κατά 8% και 10% το 2004 και το 2005.
Η χώρα παράγει, από γεωργικής πλευράς, ρύζι, αραβόσιτο, ταπιόκα, ζαχαροκάλαμο, ελαστικό κόμμι, σόγια και καρύδες.
Η βιομηχανία είναι αρκετά αναπτυγμένη. Κατασκευάζονται υφάσματα και είδη ένδυσης, τσιμέντο, ηλεκτρικές συσκευές και εξαρτήματα υπολογιστών, ολοκληρωμένα κυκλώματα, είδη επίπλωσης, πλαστικά, αυτοκίνητα και ανταλλακτικά, ενώ από πλευράς μεταποιητικής βιομηχανίας υπάρχουν εργοστάσια επεξεργασίας τροφίμων, ποτών και καπνού.
Αξιόλογος είναι, επίσης, και ο ορυκτός πλούτος της χώρας: Είναι δεύτερη στην παγκόσμια παραγωγή βολφραμίου και τρίτη στην παραγωγή κασσιτέρου, ενώ υπάρχουν πολύτιμοι και ημιπολύτιμοι λίθοι
Ο τουρισμός συμβάλλει σημαντικά στην Ταϊλανδική οικονομία, και η βιομηχανία έχει ωφεληθεί από την υποτίμηση του Ταϊλανδικού μπαχτ και τη σταθερότητα της Ταϊλάνδης. Οι αφίξεις τουριστών το 2002 (10,9 εκατομμύρια) απεικόνισαν μια αύξηση 7,3% από το προηγούμενο έτος (10,1 εκατομμύρια).
Ο πληθυσμός της Ταϊλάνδης (1961-2003). Πηγή : FAOSTAT, 2005. Πληθυσμός σε χιλιάδες.
Στον πληθυσμό της Ταϊλάνδης επικρατούν οι φυλές Τάι και Λάο, η τελευταία συγκεντρώθηκε στη βορειοανατολική περιοχή του Άισαν και αποτελεί περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού. Υπάρχει επίσης μια μεγάλη κοινότητα των ταϊλανδών κινέζων, που έχουν διαδραματίσει ιστορικά έναν δυσανάλογα σημαντικό ρόλο στην οικονομία. Η Chinatown της Μπανγκόκ βρίσκεται στο δρόμο Γιάογουαρατ (Yaowarat). Αλλες εθνικές ομάδες περιλαμβάνουν τους Μαλαισιανούς στο νότο, τους Μον, τους Χμερ και διάφορες άλλες γηγενείς φυλές που ζουν στους λόφους.
Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή (2000) το 94,6% Ταϊλανδών είναι Βουδιστές της παράδοσης Θεραβάντα. Μουσουλμάνοι είναι η δεύτερη θρησκευτική ομάδα στην Ταϊλάνδη κατά 4,6%. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι Μαλαισιανοί και είναι συγκεντρομένοι κυρίως στο νότο, όπου διαμορφώνουν μια ισχυρή πλειοψηφία σε τέσσερις επαρχίες. Χριστιανοί, κυρίως Καθολικοί, αντιπροσωπεύουν το 0,75% του πληθυσμού. Μια μικροσκοπική αλλά επιδρούσα κοινότητα Σιχ και κάποιοι Ινδουιστές επίσης ζουν στις πόλεις της χώρας. Η Ταϊλανδική γλώσσα είναι εθνική γλώσσα της Ταϊλάνδης, γραπτή στο αλφάβητό της, αλλά πολλές εθνικές και περιφερειακές διάλεκτοι υπάρχουν επίσης στις περιοχές όπου οι άνθρωποι μιλούν κυρίως Άισαν ή Χμερ. Αν και τα αγγλικά διδάσκονται ευρέως στα σχολεία, η ικανότητα είναι χαμηλή.
Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 73,1 χρόνια (70,77 χρόνια οι άνδρες και 75,55 οι γυναίκες).
Δρόμος στη Μπανγκόκ
Το 2008 λειτουργούσαν στο κράτος 108 αεροδρόμια και 3 ελικοδρόμια. Ο εμπορικός στόλος περιλαμβάνει 398 πλοία. Το οδικό δίκτυο καλύπτει (2006) περισσότερα από 180.000 χλμ. Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά. Η Μπανγκόκ είναι η μοναδική πόλη της Ταϊλάνδης που διαθέτει μετρό. Γενικά οι μεταφορές στη Ταϊλάνδη χαρακτηρίζονται χαοτικές χωρίς να επικρατεί κάποιο μέσο μεταφοράς. Ιδιαίτερα διαδεδομένη είναι και η χρήση δικύκλων, μοτοσυκλετών αλλά και ποδηλάτων.
Το Μουάι Τάι ή Ταϊλανδική πυγμαχία, είναι το εθνικό άθλημα στην Ταϊλάνδη
Το Μουάι Τάι ή Ταϊλανδική πυγμαχία, είναι το εθνικό άθλημα στην Ταϊλάνδη και η εγγενής πολεμική τέχνη. Έγινε δημοφιλές σε όλο τον κόσμο στη δεκαετία του '90. Παρόμοιες μορφές πολεμικής τέχνης υπάρχουν σε άλλες νοτιοανατολικές ασιατικές χώρες.
Ο τυποποιημένος χαιρετισμός στην Ταϊλάνδη είναι μια χειρονομία που θυμίζει στάση προσευχής, αποκαλούμενη βουάι (wai). Στα ταμπού περιλαμβάνονται το άγγιγμα του κεφαλιού ή η υπόδειξη με τα πόδια, δεδομένου ότι το κεφάλι θεωρείται το υψηλότερο και το πόδι το χαμηλότερο μέρος του σώματος. Το να περπατά κανείς πάνω από κάποιον ή πάνω από τρόφιμα, θεωρείται προσβολή. Τα βιβλία και άλλα έγγραφα θεωρούνται τα πιο σεβαστά υλικά αντικείμενα - επομένως κάποιος δεν πρέπει να σπρώξει ένα βιβλίο (για να το δώσει) πάνω σε ένα τραπέζι ή να το αφήσει στο πάτωμα.
Η Ταϊλάνδη είναι μια Συνταγματική Μοναρχία και ο βασιλιάς είναι εξαιρετικά αξιοσέβαστος. Είναι παράνομο να προσβληθεί η βασιλική οικογένεια. Η Ταϊλανδική κουζίνα συνδυάζει πέντε θεμελιώδεις προτιμήσεις: γλυκό, πικάντικο, ξινό, πικρό και αλμυρό.
Ετοιμολογία της λέξης Ταϊλάνδη
Η λέξη Τάϊ (ไทย, Thai) σημαίνει "ελευθερία" στην Ταϊλανδική γλώσσα. Δηλώνει επίσης το όνομα της ταϊλανδικής φυλής – Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ορισμένοι κάτοικοι και μάλιστα απο την μεγάλη κινεζική μειονότητα, συνεχίζει να χρησιμοποιεί το όνομα Σιάμ.